Archipelag wysp to prawdziwe eldorado dla wędkarzy. Tylu różnorodnych łowisk próżno by szukać w innych regionach Polski. To dlatego, że woda słona miesza się tu ze słodką. Dzięki temu na styku rzeki Świny i Bałtyku powstały wyjątkowe warunki dla uprawiania wędkarstwa. W wodach otaczających wyspy występują liczne gatunki ryb

Poznaj niezwykłe gatunki zwierząt, które można spotkać w tym wyjątkowym kraju! Tajlandia jest od kilku lat bardzo popularnym kierunkiem podróży. Odkąd ceny biletów lotniczych stały się bardziej akceptowalne, a i same połączenia wygodniejsze, coraz więcej Polaków decyduje się, aby spędzać tam wakacje. Z tego powodu postanowiłam przygotować rozbudowany artykuł z zestawieniem gatunków zwierząt, które możemy spotkać w tym azjatyckim kraju. Większość z nich jest dla nas na tyle egzotyczna, że dotychczas widzieliśmy je jedynie w ZOO. Wszystkim podróżującym do Tajlandii życzę, abyście mieli to szczęście spotkać te niezwykłe zwierzęta w ich naturalnym środowisku! Patronem artykułu jest TUI – popularne biuro podróży, które w swojej ofercie ma szeroki wybór wycieczek do Tajlandii: na Wyspę Phuket i do Bangkoku. Tropikalna Tajlandia leży w strefie zwrotnikowej i nasza polska, szaro-bura jesień oraz zima to najlepszy czas, żeby ją odwiedzić. Teraz właśnie zaczyna się najpiękniejsza tajska pora roku: ciepła i sucha, która potrwa aż do lutego i jest idealna na podróże w ten rejon. Ze względu na obfitość opadów w porze deszczowej oraz wysokie temperatury zupełnie nie powinna dziwić bujność tajskiej przyrody. To kraj bardzo zielony, obfitujący w niezwykłe gatunki roślin i mnogość rozmaitych gatunków zwierząt. Poważnie, kiedy siadałam do zbierania materiałów do tego artykułu, nie przypuszczałam, jak trudne będę miała zadanie z wybraniem zaledwie garstki najciekawszych w mojej opinii gatunków, spośród wszystkich, które występują w Tajlandii. A miałam, z czego wybierać. W Tajlandii występuje około 1050 gatunków ptaków, ponad 260 gatunków ssaków, prawie 450 różnych ryb, liczba gatunków gadów przekracza 400, płazów jest ponad 160, a odkrytych dotychczas gatunków motyli jest już powyżej 1100. I wszystkie piękne, niezwykle fascynujące i bardzo, bardzo egzotyczne dla mieszkańca środkowoeuropejskiego kraju. Uprzedzam zatem lojalnie, że niemożliwym było zebrać i opisać w jednym artykule WSZYSTKIE interesujące zwierzęta występujące w Tajlandii z tej długaśnej listy 3 500 gatunków. Skupiłam się na kręgowcach i poniżej poznacie wybrane tajskie ssaki, gady i ptaki. A i tak będzie to długi artykuł. Jakie zwierzęta można spotkać w Tajlandii? Ssaki w Tajlandii Słoń indyjski (Elephas maximus) Największy ssak lądowy występujący w Tajlandii. To majestatyczne zwierzę może ważyć 5 ton i osiągnąć ponad 3 metry wysokości w kłębie. Słoń indyjski jest wegetarianinem i w ciągu dnia na spokojnie potrafi wciągnąć 150 kilogramów roślin. Poza trawami, korą, liśćmi drzew czy pędami bambusa lubi również owoce. W szczególności figi. Słoń indyjski jest symbolem Tajlandii. Ale musicie wiedzieć, że w tym kraju na wolności żyje ledwo kilkaset słoni. Cała reszta wynoszącej ponad 3000 zwierząt populacji znajduje się w rękach firm z sektora turystycznego, które oferują na przykład przejażdżki na grzbiecie tego majestatycznego zwierzęcia. Turyści zazwyczaj nie mają świadomości, jak cierpią zwierzęta będące jedynie narzędziem ich rozrywki. O tym, dlaczego jestem przeciwna korzystaniu z takich atrakcji opowiem Wam przy innej okazji. Teraz natomiast mogę zachęcić, żebyście zamiast jazdy na słoniu, wybrali się na przykład do Elephant Nature Park lub innego ośrodka, który wykupuje słonie wykorzystywane w turystyce i umożliwia odwiedzającym obcowanie z tymi majestatycznymi zwierzętami w nieszkodliwy, partnerski sposób. Łuskowiec jawajski (Manis javanica) Jedyny z 4 azjatyckich gatunków łuskowców, którego można spotkać w Tajlandii. Wygląda uroczo: jak podłużna szyszka z łapkami i ryjkiem. Żywi się przede wszystkim mrówkami, które wyciąga z mrowisk swoim długim językiem. Może osiągnąć do 110 centymetrów długości, waży zazwyczaj około dziesięciu kilogramów. Na łuskowce od lat trwają intensywne polowania ze względu na ich mięso, które w Azji osiąga zawrotne ceny, a także łuski, które z kolei są wykorzystywane w tradycyjnej medycynie. Populacja łuskowców maleje w drastycznym tempie i są obecnie najbardziej prześladowanym ssakiem na świecie. Tapir czaprakowy (Tapirus indicus) Wygląda jak skrzyżowanie świni ze słoniem i ma adekwatne do tego skojarzenia gabaryty: może przekraczać wagę 300 kilogramów i może dorastać do 2,5 metra długości. To jedyny gatunek tapira występujący w Azji, a zarazem największy ze wszystkich pięciu współcześnie żyjących. Spotkać go można w lasach wschodniej Tajlandii, gdzie żywi się wyłącznie roślinami. Wyjątkowe umaszczenie z dużą, białą plamą (“czaprakiem” – stąd polska nazwa) obejmującą większość ciała stanowi wbrew pozorom doskonały kamuflaż, ponieważ pomaga w ukryciu faktycznego kształtu jego ciała. Biała plama na ciele tapira z daleka może wyglądać jak głaz. Pantera mglista (Neofelis nebulosa) Ten piękny dziki kot o niezwykłym umaszczeniu żyje na terenach gęsto zalesionych lub bagnistych. Żeby zobaczyć panterę mglistą w dżungli, musicie mocno zadzierać głowę w górę i uważnie obserwować gałęzie, ponieważ to właśnie tam wysoko na drzewach ona żyje. Żywi się ptakami i małpami, na które poluje, zwinnie przeskakując z drzewa na drzewo. Może mieć do 110 centymetrów długości dodatkowo sam ogon ma ponad 80 centymetrów. Musi być długi i masywny, ponieważ pomaga on panterze w utrzymaniu równowagi. Cyjon rudy (Cuon alpinus) Umaszczeniem przypomina lisa, wielkością zaś likaona, z którym jest zresztą dość blisko spokrewniony. Cyjon rudy, nazywany również azjatyckim dzikim psem, żyje w stadach znacznie mniej hierarchicznych niż wilki, dlatego nazywa się je raczej klanami. W Tajlandii w minionych latach udokumentowano obecność co najmniej jednego klanu cyjonów rudych. Chociaż są niewielkie, dzięki pracy grupowej potrafią upolować nawet gaura, czyli ogromnego azjatyckiego woła. Ale zadowolą się również mniejszym posiłkiem, takim jak zające, szczury czy małpy. Niedźwiedź himalajski (Ursus thibetanus) Stosunkowo nieduży (osiąga do 1,8 metra długości), czarny miś z puszystym “kapturem” i logo Batmana na klacie. Tak można w skrócie opisać niedźwiedzia himalajskiego. Jest wyjątkowy nie tylko ze względu właśnie na oryginalną plamę na piersi, ale również ze względu na dietę, której znacznie bliżej do diety pand wielkich, niż innych niedźwiedzi. Niedźwiedź himalajski bowiem większość roku żywi się owocami, korzonkami i innym pokarmem roślinnym ze względu na słabe zęby. Dopiero na jesień, kiedy przychodzi czas gromadzenia zapasów tłuszczu na zimę, skupia się na jedzeniu mięsa. W Tajlandii można go spotkać na terenach górzystych. Tygrys azjatycki (Panthera tigris) W Tajlandii występują dwa podgatunki: tygrys malajski (Panthera tigris jacksoni) i tygrys indochiński (Panthera tigris corbetti), oba bardzo do siebie podobne wyglądem i bardzo długo traktowane jako jeden podgatunek. Niewiele wiadomo na temat ilości osobników występujących w Tajlandii, ponieważ występują przeważnie na terenach górzystych, graniczących z innymi krajami. W środowisku naturalnym tygrysowi, poza człowiekiem, nie zagraża żadne inne zwierzę, okazjonalnie jedynie może dojść do walk między nim a niedźwiedziem lub słoniem. Poluje na wszystko, na co ma ochotę, niezależnie od wielkości: zarówno ogromne gatunki bydła, jak i krokodyle czy młode słonie. Potrafi nawet łowić ryby. Na zdjęciu tygrys malajski. Makak (Macaca) To kolejne ze zwierząt, z którymi Tajlandia się kojarzy. Makaków jest mnóstwo, można je spotkać zarówno przypadkiem, jak i celowo, odwiedzając jedną ze świątyń, które zajęły, na przykład Wat Suwan Kuha lub miasto Lop Buri. W tym kraju występuje aż sześć gatunków makaków: makak orientalny (Macaca nemestrina), makak królewski (Macaca mulatta), Macaca leonina, makak brodaty (Macaca assamensis), makak niedźwiedzi (Macaca arctoides) i makak krabożerny (Macaca fascicularis). Ten ostatni gatunek można spotkać najłatwiej. Mimo niewinnego z pozoru wyglądu, makaki nie boją się ludzi zupełnie, a w dodatku bezczelnie potrafią ich okradać nie tylko z jedzenia, ale nawet z torebek czy aparatów fotograficznych – bez pardonu wyrywając je z ręki. Jeśli będziecie zwiedzać jedno z miejsc opanowanych przez te małpy, uważajcie na swoje rzeczy, bo makaki najpierw kradną, a dopiero potem sprawdzają, czy będą miały z tego jakiś pożytek. Na zdjęciu poniżej samice makaków królewskich z młodym. Wiewióra czarna (Ratufa bicolor) Ten ogromny gryzoń jest jedną z największych wiewiórek świata. Osiąga ponad 100 centymetrów długości, z czego połowę stanowi jej ogon. Można ją spotkać na dzikich, zalesionych terenach Tajlandii, gdzie zazwyczaj przebywa w koronach drzew. Rzadko można ją spotkać na ziemi. Żywi się owocami i nasionami, ale także jajami zwierząt oraz owadami. Około 1050 gatunków ptaków, ponad 260 ssaków, prawie 450 gatunków ryb, ponad 400 gatunków gadów, ponad 160 gatunków płazów, ilość gatunków motyli przekracza 1100. Ptaki w Tajlandii Paw złoty (Pavo muticus) Bardzo bliski krewny dobrze nam znanego pawia indyjskiego. Jednak w przeciwieństwie do swojego kuzynostwa, u pawia złotego (zwłaszcza u osobników żyjących na wolności) dymorfizm płciowy (czyli różnice w wyglądzie między płciami) nie jest aż tak wyraźny i obejmuje przede wszystkim długość trenu (ogona). U samic jest on dość krótki, natomiast u samców tren zazwyczaj osiąga długość do 1,6 metra. Paw złoty jest wszystkożerny: żywi się zarówno gryzoniami, płazami i innymi niewielkimi zwierzętami (potrafi nawet polować na jadowite węże!), jak i pąkami kwiatów oraz owocami, a jagody są jego ulubionym przysmakiem. Gołębie egzotyczne Chociaż w Tajlandii można spotkać doskonale nam znane, pospolite gołębie skalne, czyli nasze gołębie miejskie, występuje tam również kilkanaście innych gatunków tych ptaków. Do rodziny gołębiowatych występujących w Tajlandii należy na przykład niebiesko-zielony Nikobarczyk (Caloenas nicobarica), którego spotkać możemy w mało uczęszczanych przez człowieka rejonach nadmorskich. Chętnie osiedla się na niewielkich, przybrzeżnych wysepkach. Miedzianka szmaragdowa (Chalcophaps indica) z wyglądu już bardziej przypomina gołębia skalnego, ale wyróżniają ją skrzydła w intensywnie zielonym kolorze. Chętnie osiedla się w lasach, ale często występuje także bliżej osad ludzkich: w ogrodach czy miejskich parkach. Owocożer czerwonolicy (Ptilinopus jambu) to niewielki, zielono-biały gołąbek z czerwoną główką, od której pochodzi drugi człon polskiej nazwy. Prowadzi raczej samotniczy tryb życia i jest dość płochliwy. Najczęściej można go spotkać w lasach przy drzewach owocowych. W przeciwieństwie do większości ptaków, potrafi pić wodę poprzez ssanie. Dławigad indyjski (Mycteria leucocephala) Ten ptak z “krwawą” głową należy do rodziny bocianów i jest kuzynem naszego bociana białego. Jeżeli chcecie go spotkać, musicie wybrać się na bagna albo nad jezioro lub rzekę. To tam najłatwiej go zobaczyć, ponieważ żywi się głównie rybami. Na płazy, gady i inne lądowe zwierzęta poluje bardzo okazjonalnie. Sędzioły (Harpactes) Mimo zbliżonej nazwy, nie mają nic wspólnego z dzięciołami. Sędzioły to bardzo kolorowe ptaki wielkością zbliżone do sójki. Prowadzą samotniczy tryb życia i można je spotkać w lasach, po których chętnie latają dość nisko nad ziemią. Żywią się przede wszystkim owadami i ich larwami, polują również na pająki. Dietę uzupełniają liśćmi oraz niewielkimi owocami, które mogą połknąć w całości. Rodzaj Harpactes obejmuje dziesięć gatunków. Należy do niego między innymi sędzioł czerwonorzytny (Harpactes duvaucelii), sędzioł zielonkawy (Harpactes oreskios) czy sędzioł czerwonogłowy (Harpactes erythrocephalus). Dzioborożec wielki (Buceros bicornis) Osiąga imponujące rozmiary – może mieć nawet 1,3 metra długości i ponad półtora metra rozpiętości skrzydeł! Dzioborożec wielki jest w dodatku długowieczny. Udokumentowane są przypadki, że ten gatunek w niewoli dożywał nawet 50 lat. Spotkać go możemy w starych lasach na terenach wyżynnych, albo lecącego wysoko nad drzewami. Kiedy wzbija się w powietrze, jego skrzydła wydają głośny, niski dźwięk, który porównywalny jest do odgłosów wydawanych przez lokomotywy i jest słyszalny z dużych odległości. Jada przede wszystkim owoce, w szczególności figi. Gady w Tajlandii Toke (Gekko gecko) Jego nazwa wzięła się od charakterystycznego dźwięku, jaki wydaje. Toke to jeden z największych współcześnie żyjących, a zarazem najbardziej znanych na świecie gatunków gekonów ze względu na dużą popularność wśród terrarystów. Poszczególne osobniki różnią się kolorem: bazą jest jasnoszary i większość odcieni niebieskiego, upstrzone plamkami w różnych odcieniach czerwieni. Samce dorastają do 40 centymetrów długości. Nie unika ludzi, często żyje w ich pobliżu, a samice chętnie zajmują to samo terytorium całe życie. Możecie go spotkać nawet wewnątrz domów. To jeden z tych gekonów, które potrafią chodzić po pionowych, gładkich powierzchniach (sprawdźcie, jak to robią!), więc wypatrujcie ich na ścianach i sufitach. Gekon cziczak (Hemidactylus frenatus) Kolejny powszechnie występujący w Tajlandii gatunek gekona. Jest niewielki, osiąga maksymalnie 15 centymetrów długości i, chociaż jest bardzo pospolity, można go nie zauważyć, ponieważ prowadzi nocny tryb życia. Najczęściej można go zobaczyć późnym wieczorem, jak na ścianach domów i werandach poluje na zwabione światłem lamp owady. Waran paskowany (Varanus salvator) To jeden z najbardziej pospolitych waranów w Azji. Żyje przy wodzie i na terenach podmokłych. Jest z niego konkretny kawał jaszczura! Dorasta do 2,5 metra długości. Chociaż osiąga takie gabaryty, można go nie zauważyć, ponieważ spłoszony ucieka do wody. Nie przeszkadza mu to jednak w osiedlaniu się w pobliżu ludzkich miast (lub też w samych miastach). Chętnie zadomawia się w miejskich kanałach wodnych. Poluje przede wszystkim na ryby, żaby, ale zdarza mu się również zjadać węże czy ptaki. Mimo zamiłowania do wody potrafi… uciec na drzewo przed innym, polującym na niego zwierzęciem. Nadobnik ozdobny (Chrysopelea ornata) Dorasta do 1,3 metra długości i cechuje się bardzo interesującym wzorem na ciele. Jest wężem drzewnym – przestraszony rzuca się z gałęzi, a w trakcie lotu rozchyla żebra, tworząc wklęsłą powierzchnię na brzuchu, która działa trochę jak wbudowany spadochron. Chętnie poluje na gekony, a jednym z jego przysmaków są gekony toke. Z tego względu często można go spotkać w miastach. Jego jad jest niegroźny dla człowieka. Kobra nepalska (Naja kaouthia) Lubi obszary wilgotne: bagna, brzegi rzek, jednakże bywa spotykana także w lasach oraz w pobliżu osad ludzkich – na polach uprawnych czy nawet okazjonalnie w miastach. Osiąga 2 metry długości i, jak inne kobry, ma charakterystyczny kaptur, który rozciąga, kiedy jest zaniepokojona. Z tyłu na nim ma charakterystyczny wzór, który przypomina monokl, stąd jej angielska nazwa: „monocled cobra”. Jeżeli wejdziecie jej w drogę, trzymajcie dystans, ponieważ potrafi pluć na odległość 2-3 metrów, a z wiatrem nawet na większe odległości. To plucie służy do obrony – wystrzelony oślepia wroga i daje kobrze czas na ucieczkę. W przypadku dostania się go do oczu należy długo i obficie przemywać go wodą. W przypadku ukąszenia należy niezwłocznie udać się do szpitala, gdyż w skrajnych przypadkach może skończyć się to śmiercią już po godzinie. Najwięcej przypadków śmiertelnych po zatruciu jadem węża w Tajlandii dotyczy właśnie pokąsania przez kobrę nepalską. Ufff…. Przebrnęliście przez cały artykuł? Wyszedł naprawdę bardzo rozbudowany! A pamiętajcie, że to jedynie niewielki wycinek bogactwa tajskiej fauny! Wakacje w Tajlandii wciąż jeszcze przede mną, ale mam nadzieję w ciągu najbliższych kilku lat się tam wybrać i na własne oczy zobaczyć chociaż część opisanych tutaj gatunków. A Wy mieliście już przyjemność zwiedzić ten kraj? Artykuł powstał we współpracy z TUI – popularnym biurem podróży, które w swojej ofercie ma szeroki wybór wycieczek do Tajlandii: na Wyspę Phuket i do Bangkoku. Autor zdjęcia nagłówkowego: Mg Cthu on Unsplash

łowienie ryb w tajlandii